Από τις "Ανατολικές συνοικίες το Δεκέμβρη του 1944"

...έκδοση της 6^ης αχτίδας της ΚΟΑ του ΚΚΕ, 1945

«... Στις 4 μ.μ. μπαίνουν στη μάχη και τα αεροπλάνα. Από 50 μέτρα πυροβολούν όλους τους δρόμους και τα χτίρια. Έλπιζαν μ’ αυτό να τσακίσουν το ηθικό του ΕΛΑΣ που δε διέθετε κανένα μέσο άμυνας αλλά έφεραν το αντίθετο αποτέλεσμα. Η υπεροχή των μέσων που διαθέτει ο εχθρός ερεθίζει το φιλότιμο των ελασιτών. Οι κάνες των πολυβόλων ανάβουν, οι χειροβομβίδες πέφτουν βροχή ... Από μακριά φτάνει το μουγκρητό μιας άλλης μάχης. Οι Ριμινίτες έχουν εξαπολύσει επίθεση ενάντια στην Καισαριανή.

Από το πρωί αρχίζει η γενική έφοδος ενάντια στο Στάλινγκραντ του αγώνα ... Τα κανόνια της ξηράς και των τανκς ξερνάνε φωτιά και ατσάλι απάνω στις παράγκες, τ’ αεροπλάνα πολυβολούν και βομβαρδίζουν αδιάκριτα. Τα πολυβόλα και οι όλμοι θερίζουν όλους τους δρόμους. Κανείς δεν μπορεί να πιστέψει ότι ανθρώπινα όντα μπορούν ν’ αντέξουν σ’ αυτή την κόλαση. Όλη η συνοικία έχει σκεπαστεί με καπνούς και φλόγες ...

Οι κάτοικοι των Κουπονιών και του Ζωγράφου παρακολουθούν με αγωνία τη μάχη. Κανείς δεν πιστεύει πως η Καισαριανή θα μπορούσε ν’ αντέξει στον κατακλυσμό της φωτιάς. Το βράδυ κοπάζει το μουγκρητό και πέφτει βαριά ησυχία. «Η Καισαριανή μας έπεσε» σκέφτονται όλοι τους. Ξάφνου τη σιωπή της νύχτας σχίζει μια βουή που έρχεται από μακριά ... Από την Καισαριανή φτάνουν κωδονοκρουσίες, ζητωκραυγές, αντάρτικα τραγούδια. Όλος ο λαός στους δρόμους βροντοφωνάζει την απόφαση του να συνεχίσει τον αγώνα ...

Το θαύμα είχε γίνει. Η λογική και οι στρατιωτικοί κανόνες πήγαν περίπατο κι αναμετρήθηκαν σε μια γιγάντια μάχη ο λαός με τους εχθρούς του. Εκείνο το ιστορικό βράδυ και τις μέρες που το ακολούθησαν κάθε άντρας, γέρος, γριά, παιδάκι ήτανε ελασίτης. Όσοι είχαν ντουφέκι πολέμησαν μ’ εκείνο. Όσοι δεν είχαν πολέμησαν με τα νύχια, με τις πέτρες, με τα τραγούδια....».